Dzisiejsza logistyka i przemysł niemal codziennie korzystają z kodów kreskowych. Praktycznie każda branża wykorzystuje ten wynalazek do usprawnienia procesów w produkcji i transporcie. Istnienie kodów kreskowych nie jest jednak tylko opcjonalnym wyposażeniem dla przedsiębiorstwa, ale w wielu przypadkach jest to także wymóg, uwarunkowany konkretnymi jaki sposób działa kod kreskowy? Jakie są jego rodzaje? Jak przedstawia się jego historia? W jakim celu stosuje się kody kreskowe? Przekonamy się poniżej:Spis treści1 Kod kreskowy – co to?2 Jak działa kod kreskowy?3 Kod kreskowy – historia4 Kody kreskowe – rodzaje5 Kod kreskowy – zastosowaniaKod kreskowy to graficzna reprezentacja informacji poprzez kombinację ciemnych i jasnych elementów, ustaloną według symboliki reguł opisujących budowę kodu, (jego wymiary, zbiór kodowanych znaków, algorytm obliczania cyfry kontrolnej i inne) danego kodu. Kod kreskowy przeznaczony jest dla czytników elektronicznych. Ma na celu umożliwienie automatycznego odczytywania informacji. Głównym zastosowaniem kodu kreskowego jest automatyczna identyfikacja produktów w szeroko pojętej działa kod kreskowy?W trakcie odczytywania kodu techniką skanowania, światło pochodzące z czytnika, uformowane w cienką wiązkę (laser), przesuwa się wzdłuż czytanego kodu, w danym momencie oświetla niewielki punkt kodu, następnie światło to jest odbijane przez jasne elementy kodu (przerwy), a pochłaniane przez jego ciemne elementy (kreski, pola), co odczytuje fotodioda. Światło odbite od przerw powoduje powstanie w czytniku silniejszych sygnałów elektrycznych, natomiast w wyniku braku odbicia (kreski) powstają sygnały słabsze. W zależności od grubości kresek/przerw, różny jest też czas trwania poszczególnych sygnałów. Czas trwania każdego impulsu koduje informacje, które są tłumaczone przez dekoder czytnika na cyfry, litery lub inne znaki i przesyłane do również kody wykorzystujące więcej niż dwa kolory (jak choćby Ultracode) , co umożliwia zapisanie większej ilości informacji. Kodowanie symboli może przebiegać również w inny sposób, np. na podstawie różnic wysokości. Ma to miejsce w kodach Bumpy Bar kreskowy – historiaPierwsze nieśmiałe kroki w kierunku zmodernizowania identyfikacji produktów zostały podjęte w 1932 roku. Wtedy właśnie Wallace Flint i niewielka grupa studentów na Uniwersytecie Harvarda próbowała stworzyć nowe rozwiązanie dla amerykańskich sklepów. W myśl tej idei klienci mieli wyciągać perforowaną kartę, która byłaby przypisana do konkretnego produktu. Taka karta miała trafić następnie do specjalnego czytnika, a produkt wędrowałby z magazynu do punktu sprzedaży, gdzie po zapłacie konsument otrzymałby rachunek. System miał automatycznie wprowadzać niezbędne zmiany w ewidencji, przez co zarówno obsługa sklepu, jak i magazynierzy, wiedzieliby co aktualnie znajduje się na stanie, a co już zostało był ambitny, ale dopiero w 1948 roku możemy mówić o czymś, co w dzisiejszych czasach znamy jako kod kreskowy. Na Drexel Institute of Technology w Filadelfii odbyła się rozmowa pomiędzy przedsiębiorcą działającym w lokalnym biznesie żywnościowym, a jednym z dziekanów uniwersytetu. Bernard Silver miał szczęście znaleźć się w pobliżu rozmawiających i nie omieszkał podzielić się zasłyszanymi rewelacjami z Normanem Josephem Woodlandem. W tym momencie rozpoczęto badania nad pierwszymi kodami początku wynalazcy planowali użycie atramentu widocznego w ultrafiolecie, ale pomysł szybko zarzucono, ze względu na brak stabilności atramentu i zbyt duże koszty produkcji. Pierwsze kody kreskowe z prawdziwego zdarzenia przypominały tarcze strzelnicze (stąd nazwa “bull’s eye barcodes”). Pomimo dość zaawansowanych prac nad swoim wynalazkiem, Silver i Woodland niestety nie odnieśli finansowego sukcesu. W 1966 roku pierwszy kod kreskowy wszedł do użytku komercyjnego, a miało to miejsce 4 lata po śmierci Silvera. Woodland został doceniony w 1992 roku przez prezydenta Busha, kiedy to otrzymał nagrodę National Medal of kody kreskowe różnią się znacząco od swoich protoplastów. Najbardziej powszechnym i najlepiej rozpoznawalnym wzorem służącym do zakodowania informacji są kody jednowymiarowe (1D). Są to znane każdemu ciemne i jasne kreski, które ułożone w jednej linii, przy zachowaniu odpowiednich odstępów, noszą w sobie konkretną informację o danym kreskowe – rodzajePonieważ trochę czasu już minęło od wynalezienia technologii kodowania informacji w graficznej formie, na rynku możemy znaleźć wiele różnych odmian kodów kreskowych. Przez te wszystkie lata wyklarowały się jednak pewne normy, według których przedsiębiorcy z całego świata prowadzą automatyczną identyfikację. Wśród najpopularniejszych oznaczeń graficznych jednowymiarowych znajdziemy kody EAN-13, EAN-8, Code 39, Code 128 i i EAN-8 (European Article Number, czyli Europejski Kod Towarowy) to rodzina kodów EAN stworzona w 1977 roku. W handlu rozróżniamy wersje EAN-13 i EAN-8. “Trzynastka” składa się z 12 cyfr danych i jednej cyfry kontrolnej, z kolei “ósemka” posiada 7 cyfr danych i jedną cyfrę kontrolną. Pierwsze 3 cyfry (prefiks GS1) oznaczają kraj, w którym dany produkt został zarejestrowany (nie jest to równoznaczne z krajem pochodzenia dobra). Jaki prefiks GS1 jest przypisany do Polski? 590. EAN-13 znajduje zastosowanie w opakowaniach o dużych wymiarach, z kolei EAN-8 lepiej sprawdza się na 39 charakteryzuje się tym, że każdy znak w tym kodzie składa się z 9 pasków (5 czarnych i 4 białe). Trzy paski są szersze względem innych, co dało początek nazwie Code 39 (3 z 9). Ten kod jest atrakcyjny dla użytkownika, głównie dlatego, że prawie każdy czytnik kodów kreskowych jest w stanie go odczytać. Ze względu na małą gęstość zapisu danych Code 39 nie jest polecany na małych 128 natomiast składa się z 11 czarnych i białych kresek. Zaletą kodu jest możliwość umieszczenia dużej ilości informacji w stosunkowo małym obszarze. Podzbiorem Code 128 jest GS1-128, który znajduje wykorzystanie w globalnym transporcie i pakowaniu wykorzystywany jest do kodowania Globalnego Numeru Jednostki Handlowej. Zbudowany jest z 14 cyfr dziesiętnych, a każda cyfra składa się z pięciu pasków. Charakterystyczna czarna ramka chroni cały kod. ITF-14 zazwyczaj stosuje się w oznaczaniu opakowań obiegu znajdziemy także kody dwuwymiarowe (2D). W przypadku tych kodów, główną rolę grają dwuwymiarowe grafiki złożone z czarno-białych kwadratów. Wszystkie kody 2D mają ogromną przewagę nad tradycyjnymi, jednowymiarowymi kodami, którą jest możliwość zapisu dużo większej ilości informacji przy zachowaniu mniejszych rozmiarów samego kodu. Co ciekawe, w odróżnieniu od kodów 1D, wersje dwuwymiarowe mogą także posłużyć do zapisu bardziej skomplikowanej grafiki lub nawet dźwięku. Identyfikacja za pomocą niektórych z kodów 2D została narzucona również przez ważniejsze instytucje (choćby wymóg traceability w przemyśle tytoniowym zarządzony przez Unię Europejską). Ze względu na budowę i powszechność wykorzystania wyróżniamy kilka kodów dwuwymiarowych, trzy najpopularniejsze to DataMatrix, Kod QR i Aztec to opracowany przez firmę International Data Matrix matrycowy kod kreskowy. W DataMatrixach wykorzystuje się kwadratowe moduły, ułożone wewnątrz wzorca wyszukiwania. Ogromną zaletą tego rodzaju kodu jest jego szybkie i pewne skanowanie, nawet w przypadku znacznego QR opracowany został w Japonii w latach dziewięćdziesiątych. Jest to jeden z najlepiej rozpoznawalnych kodów 2D na świecie, a także jeden z najczęściej wykorzystywanych w różnych gałęziach przemysłu. QR umożliwia kodowanie znaków z najróżniejszych alfabetów, przez co może być wykorzystywany w krajach, gdzie nie obowiązuje alfabet Code to kwadratowa powierzchnia, w której centrum znajduje się rdzeń (czarna kropka), otoczony białą ramką, która z kolei znów otoczona zostaje czarną ramką. Nazwa jest nawiązaniem do świątyni Azteków, która widziana z góry łudząco przypomina rdzeń kreskowy – zastosowaniaKody kreskowe posiadają wiele zastosowań w różnych dziedzinach działalności. Do najważniejszych z nich można zaliczyć:Identyfikację jednostek handlowych (numery GTIN), przy czym w tym ujęciu za jednostkę handlową uważa się dowolny produkt lub usługę, której można nadać cenę i która przepływa przez łańcuchu dostaw. A zatem do kategorii tej zalicza się jednostki (produkty) w opakowaniach zbiorczych i jednostkowych, sprzedawane w hurcie i detalu, dostępne na rynku krajowym (wewnętrznym) lub międzynarodowym, o stałej lub zmiennej ilości, o jednorodnej lub niejednorodnej jednostek logistycznych (numery SSCC), czyli takich jednostek, które zostały utworzone dla potrzeb transportu i magazynowania choćby paletowe jednostki ładunkowe lub kontenerowe jednostki ładunkowe) oraz podlegają procesom identyfikacji, śledzenia i zarządzania podczas przepływu przez łańcuch zasobów (numery GIAI), a konkretniej zasobów trwałych (o statusie zapasów) przedsiębiorstwa (choćby opakowań zwrotnych wielokrotnego użytku, palet) Identyfikację lokalizacji (numery GLN, SWIFT, DUNS, BSI/AFNOR), służącej do identyfikacji obiektów, którym można nadać adres (choćby przedsiębiorstwa, konkretne pokoje, punkty sprzedaży, komunikaty EDI).Identyfikację relacji usługowych (numery GSRN nadawane usługobiorcom).Inne zastosowania, takie jak znakowanie kuponów, kwitów zwrotnych, rachunków, telefonów komórkowych, przesyłek kurierskich, recept, leków, stron internetowych i względu na fakt znakowania towarów w sprzedaży detalicznej oraz wydawnictw, do najczęściej spotykanych należą symboliki EAN w Europie i UPC w Ameryce Północnej.

Zamów kod kreskowy. Dowiedz się, jak uzyskać prefiks GS1 firmy z pulą numerów do oznaczenia: swoich produktów (numery GTIN/kody EAN-13), wyrobów medycznych (UDI), lokalizacji (numery GLN) oraz jednostek logistycznych (numery SSCC). Zamów kody EAN-13/UDI/SSCC/GLN. Zamów pojedynczy numer lokalizacyjny GLN

kod kreskowy 8 jaki kraj